Pistolen en meer

Ten oosten van Lucca in de bergen ligt Pistoia, een stad met grote fabrieken waar ijzer wordt bewerkt. Hier werden de eerste pistolen gemaakt (wel thuis nog even opzoeken...???)
Maar... gelukkig hebben ze ook nog ander moois:

Fries boven Kerk San Andrea

De San Andrea kerk, met een preekstoel van Giovanni Pisano (de zoon), die daarop de tekst zetten dat hij toch echt beter kon beeldhouwen dan zijn vader! Aan de gevel een mooi fries.

---

Keramiek van Della Robbia

Door de drukke straatjes, vol met marktkramen en families met kinderwagens en vooral paraplu's, liepen we naar de Dom, gedeeltelijk bekleed met groen en wit marmer, mooi en vooral oud. Aan de voorkant werk van Della Robbia (14e eeuw), prachtige keramiek. Binnen een tombe met de voorstelling van een leraar. Dit is typisch, want normaliter werd op tombes nooit meer achterom gekeken....









We vonden de koster en die liet ons een groot goud en zilver altaar zien, waar de kaak van de Heilige Jakobus in zit als reliek. De rest is dus met een boot naar Santiago de Compostela in Spanje gevaren. Geen wonder dat men van zijn geloof valt in modern Europa.

---

Koffie net niet of net wel in de regen... wandelend door de stad kwamen we aan bij het Hospitaal uit 1277, dat nog steeds in gebruik is. Aan de gevel prachtige voorstellingen van alle goede werken: armen verzorgen, gasten ontvangen, nederig zijn etc.


Pomona (1941)

 Het museum van Marino Marini (1901 in Pistoia geboren beeldhouwer) was interessant; mooie paarden en een prachtige figuur van Pomona, prototype vrouw/godin zonder hoofd en armen.

---

Kruis met stripverhaal en nog 4 spijkers

Tot slot naar Colodi in de bergen, met weer een prachtig kruisbeeld met stripverhaal, zo typisch voor Toscane.
De voeten nog met 2 spijkers aan het kruis genageld... in latere perioden werden dit er drie, kwam het hoofd rechtop en was er meer anatomie. En: het stripverhaal verdween.

---

Vandaag was het de laatste volle dag van een mooie en interessante reis. Hopelijk morgen nog een lekker rondje stadsmuur met Dick, maar dan moet het wel droog zijn. En zo niet: kerken genoeg om nog een kijkje in te nemen toch?

Villa's in de regen

Vrijdag 17 september

Villa Torrigiani 1590

Rond Lucca bevinden zich ca. 300 villa's in een omtrek van ca. 25 km.

Het zijn langoederen met mooie tuinen , die aangepast zijn aan de architectuur van de villa's.
De interieurs verschillen sterk, van rococo, barok, neo-klassiek tot empirisch.

De villa's worden verhuurd voor huwelijken en aanverwante festiviteiten, maar sommige zijn ook (nog) bewoond of gedeeltelijk verbouwd tot appartementen.

Het was een druilerige dag vandaag en het had zijn charme om onder de paraplu door de mooie verlaten tuinen te wandelen.



Villa Grabau 17e eeuw





Ponte Maddalena

Op weg naar de laatste villa reden we langs de rivier de Serchio en stopten bij de middeleeuwse Ponte Maddalena. We lunchten met middeleeuwse dik belegde boeren boterhammen, waar we tot het eind van de week op kunnen teren!

---

In villa Bernini werden we rondgeleid door een oudere, aan een stuk door Italiaans ratelende gravin (met een gat in haar kous en roos op de schouders!) die ons ook haar slaapkamer liet zijn. In de hoek achter haar bed stond een geladen dubbekloops jachtgeweer, waarmee ze onverschrokken eventuele inbrekers te lijf zou gaan. Vandavond  zouden er gasten voor een huwelijk uit Livirno komen en zij rekende ons een magistrale toegangsprijs, dus ook hier is het sappelen met het grootgrondbezit.

---

Aan het eind van deze dag ging een zeer beperkt gezelschap nog naar het eerder deze week gemiste Museo Mansi in Lucca. Jammer dat ik dat moest missen, want de aantrekkingskracht van e-reader was groter :-)

Wellicht teveel van het goede?

16 september 2010

Pisa met doopkapel, dom  en scheve toren

Een hele dag naar Pisa, klein uur rijden vanaf Lucca.
Vanaf de parkeerplaats voor de bus liepen rijen en rijen mensen  van all over the world richting centrum van de stad en met name naar het Campo dei miracoli (plein van de wonderen), waar zich de dom, de doopkapel, het camposanto en het museum bevinden.

Eenmaal ter plekke viel de drukte mee... veel mensen blijven hangen bij bars en winkeltjes en proberen zich de Rolex-verkopers van het lijf te houden.
Hier informatie over de geschiedenis van de stad.

Hieronder een aantal van de vele historische aspecten van Pisa:

Griffioen van de Saracenen

De dom is gebouwd ter ere van de overwinning op de Saracenen. Bij die overwinning bracht men een bronzen griffioen mee, die boven op de toren van de dom werd gezet. Tegenwoordig staat deze in het museum en staat er een kopie op het dak. De mooie bronzen deuren staan ook in het museum.

---

Bronzen engel van Gian Bologna

In de dom staat een preekstoel, gemaakt door de beeldhouwer Pisano, wiens vader ook beeldhouwer was. In een latere tekst werd gevonden dat zoonlief zich erop beroemde beter dan zijn vader te zijn.
Het mooiste van de dom vond ik de bronzen beelden van Gian Bologna (Vlaming met de naam Jan van Houten!), waarvan hierodner een van de twee engelen.














Johannes de Doper



De doopkapel (Baptisterium) met een bijzondere akoustiek is ook voorzien van een mooie preekstoel, nu van vader Pisano. De zuilen rusten ook hier weer op een leeuw, teken van kracht. Het bronzen beeld van Johananes de Doper (herkenbaar aan zijn staf met kruis) sprak mij erg aan.

---

Synopie van een fresco

In het Camposanto zijn prachtige fresco's te zien, die goed gerestaureerd zijn na de schade dit in 1944 door Engelse bomnmen werd aangericht. Indrukwekkend waren de fresco's van de dood in de grote zijzaal.

Interessant hoe fresco's gemaakt werden: in de relatief periode 1320 - 1500, met een dieptepunt ten tijde van grote pest in 1348, waaraan de helft van de bevolking stierf.

In het Museo Synopie kon je goed zien hoe de schilder op de synopie (ondergrond van het fresco) de opzet van de schildering aangeeft met rode lijnen. De oèpdrachtgever kon daar dus nog wijzigingen in aan later brengen.

Er volgden nog veel meer hoogtepunten op deze dag, die niet meer in mijn hoofd pasten en die we dus bewaren voor een volgende keer :-)

Van klooster tot Puccini

Woensdag 15 september 2010

Met de bus naar het Karteuser Klooster in de bergen en omdat we te vroeg waren bezochten we eerst een Romaans kerkje in Calci, met een prachtige schildering van een kruisbeeld en een mooi doopfont.
Daarna het Karteuser Klooster van Calci, dat nu niet meer als zodanig in gebruik is.
In het klooster is momenteel een tentoonstelling van de italiaanse beeldhouwer Franco Adami (1933), die tegenwoordig veel werkt met marmer uit Carrara. We werden rondgeleid en ik genoot met name van de mooie beelden die overal stonden:

Beeld van Adami bij ingang klooster

---

Langs een nauwe bochtige weg (we zijn in de Apenijnen) reden we naar Buti, waar onze reisleider ooit 2 jaar gewoond heeft en waar hij nog veel mensen kende.
We bezochten daar de Villa Medicea, nog helemaal in tact en te huur als huwelijkslocatie. Lekkere klim naar boven langs bochtige straatjes en stegen en trappen. Prachtige tuin en fraai uitzicht over de omgeving. De plaats zelf is klein en werd vroeger gescheiden door een rivier, die tegenwoordig overkapt is. Daarna werd er gelunched in een Gastronomische club, waar we werkelijk verwend werden. Na alle wijn was het eigenlijk tijd voor een tukje in een van mooie slaapkamers van de Villa, waar de windgoden met maffe vleugeltjes op je neerkijken:

Windengeltjes in Villa Medicea

---

Verder naar Vicopisano, vestingstadje met prachtig houten beeld van de kruisafneming uit ca. 1200.
Ook hier weer heerlijk omhoog gelopen om te genieten van de oude gebouwen en mooie uiticht.

Kruisafneming in Vicopisano ca. 1200

---

We waren net op tijd terug in Lucca om een concert bij te wonen in de San Martino dom. In de zomer is hier altijd een festival ter ere van Puccini, die in Lucca geboren is in 1858 en daar ook veel heeft gewerkt. Er werden aria's van Puccini en Mozart gezongen door een jonge sopraan en bas, begeleid door een piano. Mijn  lievelings aria zat erbij: In diesen heiligen Hallen uit de Zauberflote van Mozart, dus mijn hele dag was goed!

Puccini

Maria en groen

dinsdag 14 september 2010
Onder een stralende hemel over de stadsmuur gelopen naar het Nationaal Museum`van Lucca.
Mooie houten kruisen en veel Madonna's met kind.
Tegen twaalf uur de altijd lekkere cappuccino en daarna weer over de stadsmuur naar de Palazzo Pfanner, gelegen in een prachtige tuin onder aan de stadsmuur. Binnen wat stijlkamers met veel voorwerpen van een dokter, die daar ooit woonde.

Toren van de San Martino vanuit Palazzo Pfanner

De stadsmuur is helemaal intact en 5 km lang. Op verschillende punten kun je weer afzakken naar de stad. Auto's zijn daar niet toegestaan, allen wandelaars en fietsers zonder motor.

Na de lunch waren we de verdere middag vrij en zijn we met een paar mensen de hele muur rond gelopen met tussendoor een bezoek aan de prachtige Botanische tuin van Lucca.

Oeroude boom in de botanische tuin van Lucca

Al met al een heerlijke dag!
En niet in het minst omdat we een prachtige puzzel van 500 stukjes tegenkwamen (super race Ferrari!) die Casper met zijn gebroken sleutelbeen nu in alle rust kan gaan maken.

Wit marmer en een zwart gelaat

60 Km buiten Lucca ligt Carrara.
In de bergen rond de stad Carrara bevinden zich wereldwijd de grootste hoeveelheden marmer. De Apuaanse bergketen begint in het noorden, daar waar de drie gebieden Ligurië, Emilia-Romagna en Toscane aan elkaar grenzen, en strekt zich daarna ca. 1000 km in zuidoostelijke richting uit.
Als gletsjers lichten de barsten in het gebergte met hun gladde, scherpe kanten op in de zon. De hellingen liggen vol marmerpuin, dat met dynamiet wordt verkregen. Marmaros noemden de Grieken dit edele, witte gesteente, betekenis van dit woord is: de 'glanzende, verblindende'.
Traditioneel is de cantilena,  de door vloeken begeleide deun van de steenbewerkers, die ze ritmisch aanheffen wanneer ze de tonnen zware blokken met lange ijzer stangen optillen en vooruitschuiven. Maar teggenwoordig gaat alles volledig machinaal met tractoren etc.

Marmergroeven

---

Seravezza - Deze kleine stad aan de voet van de Apuan Alpen is van origine middeleeuws. De bergachtige omgeving wordt gekarakteriseerd door de marmersteengroeven, de belangrijkste bron voor de welstand. Deze steengroeven worden vanaf de 15de eeuw veel bezocht en Michelangelo was hier vaak sinds 1517 om gemakkelijk in eigen persoon hier het ruwe marmer uit te zoeken voor zijn kunstwerken.
De naam van de stad: hier komen twee rivieren samen: de Serra en de Vezza.
We klommen hier naar beneden om een paar oude niet meer gebruikte steengroeven te bezichtigen.
Inmiddels was het enorm gaan regenen en kwamen we weer erug in Lucca waar de processie voor het crucifix van Volto Santo (het heilige gelaat) ook volledig verregegnde. De hele stad was versierd met brandende kaarsjes en zeer sfeervol.

---

Volto Santo

Gisteren zagen we dit mooie oude crucifix al en vandaag de processie ervoor, jaarlijks op 13 september.
De legende gaat terug op de helige Nicodemus, die een crucifix uit het cederhout van Libanon sneed voor een 'vera ikon', een 'echte afbeelding van Christus'. De icoon bleef lang verborgen en zou in 782 in een schip zonder bemanning aan de noordkust van Toscane bij Luni zijn aangekomen en vervolgens door onbekenden in een ossenwagen naar Lucca zijn vervoerd. De notenhouten figuur van de 'Volto Santo' (= heilig gelaat) hoort bij een groep Romaanse crucifixen die tussen 1170 en 1220 gemaakt zouden zijn. De figuur gaat stilistisch mogelijk terug op een verloren gegaan ouder altaarstuk dat in de Middeleeuwen vanuit Syrië in Toscane kwam. In de Middeleeuwen werd de legende van het kruis van Lucca in alle Europese landen bekend. Zo liet koning Willem II zijn eed gewoonlijk vergezeld gaan van de woorden 'per sanctum Vultum de Lucca'. Elk jaar wordt op 13 september de kostbaar versierde 'Volto Santo' in een processie door de stad gedragen. Alle ramen en arcaden worden dan door ontelbare kleine lichtjes verlicht.
Geschiedenis van deze legende

Lucca's kerken

Zondag 12 september 2010: Dag van kerken

Als eerste bezoeken we de Kathedraal van San Martino, met als herkenningsteken het beeld van de heilige, die de helft van zijn jas aan een arme man geeft. Binnen het Laatste avondmaal van Tintoretto met rechts onder het Eerste avondmaal (= moeder met kind aan de borst!).

---

Heel mooi was ook de sarcofaag van Ilaria, die op 26 jarige leeftijd stierf in her kraambed. Op de sarcofaag zag je haar liggen met aan haar voeten een hond, een teken van huwelijkstrouw.

---

Hierna bekeken we de kerk van Sta. Maria, die buiten de oorspronkelijke stadsmuur ligt en nog niet helemaal af is. Je ziet dat aan de bakstenen muren, die nog met marmer bekleed moeten worden. Sinds 1348 (door de pest stierf toen  de halve bevolking) was daar geen geld meer voor:

---

Verder naaar de Dom van San Michele uit 1120, met de heilige Michael bovenop. Op de gevel ornamenten van de stoffen die uit het Oosten in die tijd Italië bereikten.

---

De volgende kerk was de San Frediano, met als bijzonder punt de sarcofaag van Zita, een dienstbode die heilig is verklaard en sindsdien de beschermheilige van de stad is. Ook een aanrader om te bezoeken als je zwanger wilt worden : -)

---

Tot slot de hoge woontoren met eiken op het dak, waar op drie etages appartementen zijn gemaakt: Torre Guinigi uit 1300. We klommen de honderden treden naar boven en genoten van een magnifiek uitzicht over de stad .

---